Zet een streep door onderscheid tussen vast en flex
Meer vaste banen scheppen door flexwerk duurder te maken. Met die plannen kwam minister Wouter Koolmees van Sociale Zaken deze maand op de proppen. Randstad-ceo Jacques van den Broek noemt deze aanpak in het FD de aanpak ouderwets. En dat is het. De plannen gaan voorbij aan de werkelijkheid en schieten geheid hun doel voorbij.
Koolmees denkt dat hij de arbeidsmarkt meer in balans brengt als tijdelijke contracten, uitzendwerk en payrolling flink duurder worden. Het voorstel is dat werkgevers hogere ww-premies moeten betalen voor mensen met een tijdelijk contract. Een bizar idee, omdat iedereen weet waar de schoen wringt als het gaan om vast werk. Niet de tijdelijke contracten zijn het probleem, maar de onduidelijkheid en onzekerheid rondom ontslag en de plicht om twee jaar (!) loon door te betalen bij ziekte.
Het is nu eenmaal zo dat sommige sectoren op grote schaal gebruikmaken van tijdelijke arbeidskrachten, zoals de horeca. Wat de minister ook gaat bedenken, het gaat niet gebeuren dat bedrijven in deze sector ineens massaal op zoek gaan naar meer vast personeel. Dat is de werkelijkheid op basis waarvan we plannen moeten maken.
Vast is niet zo lang vast
Het wordt tijd dat tijdelijk werk als volwaardig werk wordt gezien. Daarmee zou de minister meer bijdragen aan balans op de arbeidsmarkt. Het idee van Van den Broek is beter. Hij doet de suggestie een ‘deltaplan’ te ontwikkelen zodat werknemers zaken als pensioen, sociale zekerheid en opleidingen kunnen meenemen van de ene naar de andere werkgever. Ongeacht of ze een flexibel of vast contract hebben. De tweedeling die nu gemaakt wordt, is niet meer van deze tijd. Want vast is lang niet zo vast als de term suggereert en de onzekerheid van flexwerk wordt vaak te sterk aangezet.
Dealen
We hebben inmiddels één miljoen zzp-ers die zelfs bewust kiezen voor de vrijheid van losse opdrachten. Dat is de werkelijkheid waarmee minister Koolmees moet dealen. Hij zou er goed aan doen om eens te kijken naar andere Europese landen, bijvoorbeeld naar Denemarken. Het arbeidsmodel daar biedt flexibiliteit voor werkgevers en zekerheid (security) voor werknemers.
Deze ‘flexicurity’ komt in het kort neer op een soepel ontslagrecht, hoge uitkeringen, hoge investeringen in scholing en begeleiding van werk naar werk, en een modern sociaal verzekeringsstelsel (pensioen, WW en arbeidsongeschiktheid) voor álle werkenden, inclusief zzp’ers.
Remco den Ouden, PPartner
Reactie? Mail naar remco@ppartner.nl